ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဥစၥာေစာင့္ တစ္ကယ္ရွိတာလား (၂)
အဲ့ဒီလိုနဲ႕
ၾကံခင္းက ဆရာေတာ္ ေရာက္လာေရာဆိုပါဆို႕ဗ်ာ။
ဆရာေတာ္ေရာက္လာေတာ့လည္း မမိုးမိုးက သတိလစ္ေနတုန္းခင္ဗ်ာ့။ ဆရာေတာ္က
ေရမန္းေတြဘာေတြဖ်န္းျပီး ဖေနာင့္နဲ႕ ၾကမ္းျပင္လည္း
ေဆာင့္လိုက္ေရာ မမိုးမိုးလဲ ငုတ္တုတ္ထ ထုိင္ဆိုပဲ။ ငုတ္တုတ္လည္း
ထုိင္ျပီးေရာ ဆရာေတာ္နဲ႕ ကရင္လို ေရာၾကေလရဲ႕။ ကရင္လိုေရာရင္း ေရာရင္းကေန
ေနာက္ပိုင္း ဘာသာစကားေျပာင္းသြားတာ
ေဘးကလူေတြလည္း နားမလည္ေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ဟို ကရင္ေက်ာင္းဆရာမလည္း
နားမလည္ေတာ့ဘူး။ ထင္တာကေတာ့ ေရွးေဟာင္း ဘာသာစကား
တစ္ခုျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္လည္း ေျပာရင္း
ေျပာရင္းနဲ႕ ေဒါသေတြ ထြက္လာျပီးေတာ့ မမိုးမိုးကို ၾကိမ္နဲ႕ ေဆာ္ပါေတာ့တယ္။
မမိုးမိုးလည္း လူးလွမ့္ ေနတာေပါ့ေလ။ အဲ့ဒါနဲ႕ သိပ္မၾကာပါဘူး မမိုးမိုး
အသံက ေယာက်ၤား
သံၾကီးလိုေျပာင္းသြားျပီးေတာ့ ဆရာေတာ့နဲ႕ အတင္အခ် ေျပာေတာ့တာပါဘဲ။ ေနာက္မွ
သိရတာက ဆရာေတာ္နဲ႕ ပထမ ေျပာတာက အစ္မ အၾကီးဆံုး
နဲ႕ ေျပာတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ သူတို႕ ရဲ႕ အေထြးကေလးကို
လူ႕ျပည္ျပန္မပို႕ေတာ့ဘူး ျပန္ေခၚထားမယ္ဆိုလို႕ ဆရာေတာ္က သေဘာမတူေၾကာင္း၊
လာျပီးမွေတာ့ သက္တမ္းေစ့ေနျပီးမွ ျပန္ေခၚရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
ဒီလို ခုလႊတ္ ခုျပန္ေခၚ လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ရေအာင္ မင္းတို႕ကိုယ္ မင္းတို႕
ဘာထင္ေနသလဲ
လို႕ ျပန္ေျပာေၾကာင္း။ ဟိုက ဘူးခံေနတာနဲ႕ ဆရာေတာ္လည္း တင္းျပီးေတာ့
ၾကိမ္နဲ႕ သမတယ္လို႕
ဆိုပါတယ္။ သူ႕ညီမ ၾကိမ္ သမခံေနရတာကို အစ္ကိုကေတြ႕ေတာ့
မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ျပီး အမအစား အစ္ကိုၾကီးက ၾကိမ္ဒဏ္၀င္ခံရင္း ဆရာေတာ္နဲ႕
စကားမ်ားၾကတယ္လို႕
ဆရာေတာ္က ျပန္ေျပာပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အစ္ကိုၾကီးေသာ ဘာေသာ နားမလည္ဘူး
သမ မယ္ဆိုျပီး ၾကိမ္နဲ႕ ထပ္ေဆာ္ျပန္ပါတယ္။
မမိုးမိုးက လူးလွမ့္ေနတာပါဘဲ။ ၾကိမ္လံုးရာေတြလည္း
တစ္ကိုယ္လံုးမြေနတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူၾကီးသံ
လိုမ်ိဳး မမိုးမိုး ဆီက အသံထြက္လာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေျပာတာကေတာ့
အဲ့ဒါဟာ သိုက္ ေစာင့္ ဘုိးဘိုးၾကီးလို႕ ဆိုပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္နဲ႕ သိုက္ေစာင့္ ဘုိးဘိုးၾကီးနဲ႕ စကားေတြ အတင္အခ် ေျပာလိုက္တာ
အေတာ္ၾကာသြားပါသတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္လို
ညွိလိုက္တယ္မသိပါဘူး ဆရာေတာ္က မင္းတို႕လုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္လုိ႕ရမယ္ ထင္ေနသလား။ ငါ သုိက္ေက်ာျဖတ္မယ္ဆိုျပီးေတာ့
ၾကံခင္းကို မမိုးမိုးကို ေခၚသြားဖို႕ ျပင္ပါတယ္။
ၾကားထဲမွာ ရထားစီးတာ၊ ကားစီးတာေတြကို ခ်န္ခဲ့ရင္ေတာ့
ၾကီးေဒၚရယ္၊ မမိုးမိုးရယ္၊ ဆရာေတာ္ရယ္ ၾကံခင္းကို ေရာက္ပါေလေရာေပါ့ေလ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ျမစ္ကူးျပီး ဆရာေတာ္ေက်ာင္းကို သြားရမယ့္
ခရီးပါ။ ဆရာေတာ္က သိုက္က အစ္ကိုၾကီးေရာ၊ အစ္မ
၃ ေယာက္ေရာပါ ေခၚလာပါသတဲ့။ ျမစ္ကူးခါနီးက်ေတာ့
ေလွေပၚေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ တက္ခုိင္းပါသတဲ့။ အဲ့ဒီက အေဒၚၾကီး ေျပာျပတာကေတာ့ ေလွက တစ္ေယာက္တက္လိုက္တုိင္း
တစ္ေယာက္စား ျမဳတ္ျမဳတ္သြားတယ္ဆိုပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့
မသိဘူးေပါ့ေလ။ အဲ့ဒါနဲ႕ ေနာက္ဆံုး အစ္ကို ၾကီး
အလွည့္က်ေတာ့ အစ္ကိုၾကီး က ေပကပ္ျပီး ေလွေပၚမတက္ဘူး လုပ္ေနပါသတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႕ ဆရာေတာ္လည္း အတင္းၾကိမ္းေမာင္းျပီး တက္ခုိင္းေတာ့မွ
ေလွေပၚေရာက္ပါသတဲ့။ ေလွေပၚေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က
အဲ့ဒီ မမိုးမိုးရဲ႕ အေဒၚကို ဟဲ့ဒကမၾကီး ဟိုဘက္တုိးလိုက္ ဒီမွာ အစ္ကို အၾကီးဆံုးက ထုိင္စရာေနရာ
မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္လို႕ ဆိုေလေတာ့ အေဒၚလည္း လန္႕ဖ်န္႕ျပီး အမေလး အတူတူေတာ့ မထုိင္ပါရေစနဲ႕ရွင္
ဆိုျပီး ေနာက္တစ္တန္း ဆုတ္ထုိင္တယ္လို႕ ဆုိပါတယ္။
ေလွေပၚေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က “ကဲ ငါ့ေက်ာင္းအပိုင္ေရာက္ျပီ၊ နင္တို႕ ေမာင္ႏွစ္မေတြ
ေအးေအးေဆးေဆးလိုက္ခဲ့ လမ္းမွာ ေလွကို ေမွာက္ပစ္မယ္ မက်န္နဲ႕ သိုက္ျပန္မေရာက္ဘူး ျဖစ္သြားမယ္လို႕
ၾကိမ္းပါသတဲ့”။
ဆရာေတာ္ေက်ာင္း၀င္ခါနီးေတာ့ ေလွေပၚက ပါလာတဲ့
ေမာတဲ့ေမာင္ႏွမ ၄ ေယာက္ကို ဆရာေတာ္က မွာပါသတဲ့ “နင္တို႕ ဟုိေရာက္ရင္
ငါ့ေက်ာင္းက ဟာေတြနဲ႕
တည့္ေအာင္ေန ရန္မျဖစ္နဲ႕တဲ့”။ ၾကီးေဒၚ ျပန္ေျပာတာကေတာ့
ဆရာေတာ့္ ေက်ာင္းမွာလည္း ဥစၥာေစာင့္ေတြရွိသတဲ့ဗ်။
ေနာက္ျပီး ဆရာ့ေတာ့္ ဗီဒိုထဲမွာလည္း အရုပ္ေတြမွ အမ်ားၾကီး ထူျခားတာက
ကြ်ဲညီေနာက္ရုပ္တဲ့ခင္ဗ်။ လျပည့္ညေရာက္လို႕ အဲဒီ ကြ်ဲညီေနာင္ကိုမွ
ဗီဒိုထဲက
မထုတ္ဖူးဆိုရင္ ေက်ာင္းတစ္ခုလံုး ေျဗာင္းကုိ ဆန္တယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ဟုတ္သည္
မဟုတ္သည္ထား
စိတ္ေတာ့ ၀င္စားစရာေပါ့ဗ်ာ။
အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ဆရာ့ေတာ့္ေက်ာင္းမွာ မမိုးမိုးကို
ထား၊ ျပီးေတာ့ ဥပုတ္ေစာင့္ခုိင္း၊ ၈ ပါးသီလယူ၊
ေယာဂီ၀တ္ျပီးေတာ့ သိုက္ေက်ာ ျဖတ္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။
မည္သို႕ပင္ဆိုေစ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မမိုးမိုးတစ္ေယာက္ သတိလည္း
မလစ္ေတာ့သလို၊
အိပ္မက္လည္း မမက္ေတာ့ပါဘူး။ ထူးဆန္းတာတစ္ခုက
မမိုးမိုးဟာ ျမန္မာစကား တစ္မ်ိဳးသာ ေျပာတတ္သူ (အဂၤလိပ္စကားကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ
သင္တယ္၊
ဒါကို ထားလိုက္ပါေတာ့) တစ္ေယာက္ပါ။ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြ
ျဖစ္ျပီးေတာ့ ကရင္စကားေရာ၊ တစ္ျခားစကားကိုပါ
ေဒသခံတစ္ေယာက္လို မႊတ္ေနေအာင္ေျပာေပမယ့္၊ အခုဆိုရင္
သူဟာ အဲ့ဒီ ဘာသာစကားေတြကို လံုး၀ ျပန္မေျပာႏုိင္တာပါ။ အဲ့ဒီေတာ့ ယံုရ
ခက္ခက္ၾကီးရယ္။ လက္ေတြ႕ ကုိယ့္ေရွ႕မွာ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္ဆိုေလေတာ့
ဥစၥာေစာင့္ဆိုတာ တစ္ကယ္ရွိတယ္၊ မရွိဘူးဆိုတာ ေျပာရမွာ မလြယ္လွဘူး
ျဖစ္သြားပါတယ္။ ခုေတာ့ မမိုးမိုးတစ္ေယာက္လည္း အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြက်ျပီးေတာ့
ကေလးေတြေတာင္ ထြန္းကားေနျပီထင္ပါရဲ႕။
ဒါတင္လားဆိုေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ အေဖရဲ႕ ဇာတိျမိဳ႕က ကန္ၾကီးေဒါင့္ျမိဳ႕ပါ။
ကန္ၾကီးေထာင့္ျမိဳ႕ဆိုတာ ဘယ္ကေန နာမည္တြင္လာလည္းမသိေပမယ့္၊ အေဒၚရဲ႕
အိမ္ေနာက္ေဖးမွာေတာ့ ကန္ၾကီး တစ္ကန္ရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ အိမ္တုိင္းက
ေက်ာေပးျပီး အိမ္သာလွည့္ေဆာက္ထားေလရဲ႕။ အဲ့ဒီမွာလည္း
သိုက္ရွိတယ္ဆိုပါတယ္။ အဲ့ဒီသိုက္က ေနာက္ပိုင္း လူေတြ က
အိမ္သာလွည့္ေဆာက္ပါမ်ားလာလို႕
ကန္ၾကီးေဒါင့္ ေရႊလိပ္ျပာ ဘုရားဘက္ကို သိုက္ေျပာင္းတယ္ဆိုပါတယ္။
သိုက္ေျပာင္းတဲ့ေန႕ကေတာ့ ညေန၀င္ရီတေလွ်ာမွာ ေရႊေလွေတြ
မိုးေပၚပ်ံျပီးေတာ့ ေရႊလိပ္ပါဘုရားဆီကို ဆည္းလည္းသံ တစ္ခြ်င္ခြ်င္နဲ႕
ေျပာင္းၾကတယ္လို႕
လူေတြဆိုၾကေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕မဟုတ္လို႕ မယံုပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကန္ၾကီးေဒါင့္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး တည္ထားခဲ့တဲ့
ေလးမ်က္ႏွာ ေစတီေတာ္ရဲ႕ မုဒ္ဦးတစ္ခုကေတာ့ အမည္မေဖာ္လိုတဲ့
ဥစၥာေစာင့္တစ္ေယာက္က ဆရာေတာ္ၾကီးထံ
ေရႊေတြလာေပးျပီးေတာ့ ဘုရားတည္ဖို႕ လႈဒါန္းသြားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
ယခုအခ်ိန္အထိ အဆိုပါမုဒ္ဦးမွာ ထိုကျဗည္းစာတမ္းကို
ဖတ္ႏုိင္ေသးေၾကာင္း ကန္ၾကီးေဒါင့္ျမိဳ႕ကို အလည္ေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုရင္
သြားေရာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါေၾကာင္း၊ ဥစၥာေစာင့္ တစ္ကယ္ရွိသလားဆိုတဲ့
ေမးခြန္းေလးကို စဥ္းစားဖို႕ ပိုစ္တစ္ခုအေနနဲ႕
တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
No comments:
Post a Comment